Autorzy i publikacje

Piaskowanie to usuwanie osadów barwnikowych pochodzenia zewnętrzenego (kawa, herbata, czerwone wino, nikotyna, przebarwienia chlorheksydynowe czy pochodzące z produktów spożywczych...) ale również słuzy do usuwania biofilmu, czyli płytki bakteryjnej, z której powstaje kamień nazębny.
Celem piaskowania jest zarówno wygładzenie powierzchn jak i zmniejszenie flory bakteryjnej poprzez usunięcie płytki nazębnej, któa fizjologicznie nieustannie tworzy się na powierzchni zębów.
Wygładzenie powierzchni zębów za pomocą piaskowania spowalnia odkładanie się kolejnej warstwy płytki bakteryjnej i kamienia nazębnego.

Obecnie na rynku jest dostępnych kilka rodzajów proszku do piaskowania, wyróżnia się proszki na bazie:
- dwuwęglanu sodu - ten najpopularniejszy słony proszek
- węglanu wapnia, gliceryny - delikatne proszki do częstego stosowania, pozwalają na delikatne opiaskowanie odsłoniętych szyjek, czyli nadwrażliwych zębów
- fosforokrzemianu wapniowo - sodowego - w połączeniu ze śliną lub wodą wytwarza kryształy hydroksypapatytu (HCA), zwanego płynnym szkliwem. Piaskowanie takim proszkiem nie tylko jest zalecane przy nadwrażliwości zębówi odsłoniętych szyjkach, ale również znosi tę nadwrażliwość i wykazuje działanie remineralizujące!

UWAGA Pamiętajcie, iż zęby oczyszczone z kamienia ale nie opiaskowane (przy wskazaniu do piaskowania), nie są w pełni wyczyszczone i wygładzone! Wciąż znajdują się bakterie na zębach, a ich powierzchnia jest chropowata, co sprzyja szybkiemu odkładaniu się kolejnej warstwy osadu i płytki bakteryjnej!

Nie ma piaskowania bez polerowania !
Polerowanie to kolejna czynność, którą należy wykonać tak po zabiegu piaskowania jak i samego usuwania kamienia (acaling) !
Wyjątek stanowią te najdelikatniejsze proszki i to nie we wszystkich przypadkach.

I na koniec ... Zabieg piaskowania usuwa z zębów warstwę mazistą, co powoduje pozostawienie odsłoniętych kanalików zębinowych. Może to skutkować nadwrażliwością zębów po zabiegu.
Dlatego zęby po piaskowaniu (jaki i scalingu ) powinny zostać zabezpieczone lakierem fluorowym.
Lakier z fluorem zamyka kanaliki zębinowe i zmniejsza/likwiduje nadwrażliwość.
Jest jeszcze jeden argument "za" - lakier najlepiej nakładać na oczyszczone powierzchnie zębów.

Autor / Źródło: Artykuł pochodzi z prywatnego archiwum autor: lic. hig. stom. Joanna Wyszyńska
Wszystkie zawarte na stronie materiały, mają charakter informacyjny, nie wyczerpują wszystkich zagadnień związanych z jednostkami chorobowymi i ich leczeniem. Nie mogą zastąpić konsultacji lekarskiej. W celu uzyskania pełnej informacji na temat poruszanych problemów należy skontaktować się z lekarzem.

Instrukcja postępowania „krok po kroku”

Diastema może być uroczym szczegółem uśmiechu, charakterystycznym znakiem, seksownym podkreśleniem urody. Ale może też być największym nieszczęściem i źródłem kompleksów…

Artyści, gwiazdy estrady, kina i polityki często potrafią wykorzystać ten drobny defekt z korzyścią dla swojego wizerunku. Madonna, Vanessa Paradis, Kate Moss, Amy Winehouse, Condoleezza Rice, Monika Olejnik, Elton John, Seal, S. L. Jackson, David Letterman, Olaf Lubaszenko… lista jest długa. Jednak do gabinetów trafia wielu pacjentów dla których zlikwidowanie diastemy jest marzeniem już od czasu dzieciństwa

. Najlepszą metodą zlikwidowania diastemy wydaje się leczenie ortodontyczne, ale… No właśnie, ale zwykle dorośli pacjenci, z wielu powodów, nie godzą się na takie rozwiązanie. Długi czas leczenia, dyskomfort fizyczny i psychiczny związany z noszeniem aparatu ortodontycznego i jego wysokie koszty często są powodem szukania alternatywnego rozwiązania.

Zamknięcie diastemy bezpośrednią odbudową z kompozytu jest rozwiązaniem najtańszym i najmniej inwazyjnym. Niestety, trwałość kompozytu jest stosunkowo krótka, a estetyka takiej odbudowy jest porównywalna z odbudową ceramiczną tylko przez jakiś czas, zwłaszcza u pacjentów z nie najlepszą higieną jamy ustnej, u palaczy, u wielbicieli czerwonego wina i u… pacjentów, którzy nadużywają past wybielających.

Zdarza się, że dodatkową komplikacją jest próchnica lub stare wypełnienie w siekaczach centralnych.

Zamknięcie diastemy licówkami ceramicznymi wymaga co prawda oszlifowania powierzchni szkliwa, ale zapewnia pacjentowi dobrą estetykę i trwałość uzupełnienia na wiele lat.

Oprócz inwazyjności wadą tej metody jest konieczność przeprowadzenia leczenia na co najmniej dwóch wizytach i koszty wyższe niż przy odbudowie kompozytowej, jednak niższe niż przy korekcie ortodontycznej. W moim gabinecie każdy pacjent otrzymuje indywidualny plan leczenia, dostosowany do jego życzeń, możliwości i oczekiwań.

W dwóch przedstawionych poniżej przypadkach pacjenci zdecydowali się na zamknięcie diastemy licówkami ceramicznymi z wielu powodów, jednak najważniejszym argumentem był krótki czas leczenia i prognozowany długi czas użytkowania licówek.

Pierwszy przypadek z roku 2004 nie był zbyt skomplikowany/

Pacjentka, lat 34, zadbana kobieta o wyrazistej urodzie, zdecydowała się na korektę kształtu siekaczy centralnych licówkami porcelanowymi nie tylko ze względu na diastemę, ale również z powodu nietypowego kształtu siekaczy centralnych.

Zęby 11 i 21 nie miały żadnych wypełnień, ani śladu próchnicy. Higiena jamy ustnej dobra, ale ze skłonnością do odkładania kamienia nazębnego w rejonie dolnych siekaczy. Przyzębie brzeżne bez zmian zapalnych, cienki fenotyp dziąsła i błony śluzowej jamy ustnej.

Po omówieniu z pacjentką wszystkich jej oczekiwań oraz po rozważeniu argumentów „za” i „przeciw” podjęto decyzję zamknięcia diastemy i korekty kształtu zębów licówkami porcelanowymi.

Na pierwszej wizycie, wspólnie z pacjentką, dobrany został kolor porcelany dopasowany do koloru sąsiednich zębów i koloru siekaczy centralnych przed oszlifowaniem.

Kolejnym etapem było pobranie wycisku zębów górnych pod licówki tymczasowe. Po dobraniu koloru i ustaleniu szczegółów zaplanowanej odbudowy ceramicznej można było przystąpić do szlifowania zębów.

Wszystkie zabiegi, zarówno szlifowania zębów pod licówki, jak ich cementowanie, przeprowadzane były w znieczuleniu miejscowym nasiękowym Ubistesin 4%.

Minimalne inwazyjne szlifowanie powierzchni zębów 11 i 21 na głębokości ok. 0,5-0,7mm pozwoliło na zachowanie warstwy szkliwa, bez odsłonięcia zębiny, co zawsze poprawia warunki do adhezyjnego cementowania porcelany.

Ze względu na planowane przedłużenie licówek w stosunku do pierwotnej długości zębów oszlifowano również brzegi sieczne na głębokość ok. 0,5-0,7mm w celu zapewnienia lepszej retencji i odpowiedniej długości fragmentów licówek niepodpartych własnymi tkankami zębów.

Po dokładnym przepłukaniu i osuszeniu oszlifowanych zębów założono do kieszonek dziąsłowych nici retrakcyjne Ultrapak i pobrano wycisk szczęki polieterową masą wyciskową Impregnum Penta oraz wycisk zębów przeciwstawnych i rejestrację zgryzu.

Ostatnim etapem wizyty było zaopatrzenie oszlifowanych zębów licówkami tymczasowymi z materiału Protemp (3M ESPE).

Największym problemem przy wykonywaniu uzupełnień tymczasowych na zęby oszlifowane pod licówki jest uzyskanie zadowalającej retencji i trwałości licówek tymczasowych.

Ze względu na koniecznośc zachowania idealnie gładkiej powierzchni oszlifowanych zębów bardzo ryzykowne jest stosowanie jakichkolwiek systemów wiążących i cementów wiążących się trwale z zębiną lub szkliwem, ponieważ przy próbach usunięcia takiego uzupełnienia tymczasowego łatwo o zniekształcenie cześniej oszlifowanej powierzchni i późniejsze kłopoty z dopasowaniem gotowej licówki porcelanowej.

Dyskusyjne jest również stosowanie cementów tymczasowych, zwłaszcza tych z dodatkiem eugenolu, ze względu na możliwośc zaburzenia polimeryzacji cementu kompozytowego, który będzie użyty do ostatecznego cementowania licówek.

Sytuacja wydaje się patowa, ale tylko pozornie. W zależności od stopnia oszlifowania i ustawienia zębów przygotowanych pod licówki można wykonać licówki tymczasowe, które utrzymują się na oszlifowanych żebach tylko dzięki zaklinowaniu materiału licówki tymczasowej w przestrzeniach międzyzębowych. W takim przypadku należy jednak zwrócić uwagę na dokładne konturowanie krawędzi licówek w obszarze przydziąsłowym, tak żeby nie doprowadzić do powstania stanu zapalnego dziąseł, zwłaszcza w rejonie brodawek dziąsłowych.

Jeśli istnieje obawa, że takie rozwiązanie nie zapewni wystarczającej retencji uzupełnienia tymczasowego, można wytrawić punktowo małe obszary na powierzchni wargowej oszlifowanych zębów i osadzić przygotowane licówki tymczasowe za pomocą kropli bondu nałożonego punktowo na wytrawioną powierzchnię zębów, po czym naświetlić lampą polimeryzacyjną poprzez licówkę tymczasową.

Wersją pośrednią jest zamocowanie licówek tymczasowych na kropli bondu, ale bez wcześniejszego wytrawiania. Po zdjęciu licówek tymczasowych usunięcie punktowo nałożonego bondu przeważnie nie sprawia trudności.

W opisywanym przypadku zdecydowano się na wykonanie licówek z porcelany prasowanej Empress (Ivocalr Vivadent), głównie ze względu na to, że duża cześć licówek nie była podparta tkankami twardymi zębów, co praktycznie wykluczało bezpieczne i estetyczne użycie porcelany napalanej.

Na kolejnej wizycie po zdjęciu licówek tymczasowych i dokładnym oczyszczeniu powierzchni oszlifowanych zębów skontrolowano kolor, kształt i szczelność brzeżną przygotowanych przez laboratorium protetyczne licówek.

Pacjentka zaakceptowała kolor i kształt pracy protetycznej, można było przystąpić do ostatniego etapu pracy – cementowania adhezyjnego licówek.

Po wytrawieniu wewnętrznej powierzchni licówek zbuforowanymi kwasem fluorowodorowym i silanizacją licówki zostały zacementowane na cemencie kompozytowym Panavia F z oryginalnym systemem wiążącym ED Prmier (Kuraray), zgodnie ze wskazówkami producenta.

Pacjentka była bardzo zadowolona z efektu estetycznego pracy protetycznej, niestety nie zgłosiła się na kolejne wizyty kontrolne.

Autor / Źródło: Forum Stomatologii Praktycznej Lipiec 2011 lek. stom. Agata Weksej
Wszystkie zawarte na stronie materiały, mają charakter informacyjny, nie wyczerpują wszystkich zagadnień związanych z jednostkami chorobowymi i ich leczeniem. Nie mogą zastąpić konsultacji lekarskiej. W celu uzyskania pełnej informacji na temat poruszanych problemów należy skontaktować się z lekarzem.

Licówka – bardzo cienkie, stałe uzupełnienie protetyczne, zakładane na jeden ząb.

Nazwa pochodzi od miejsca umocowywania licówek. Zakłada się je na licową (wargową) stronę zębów, przeważnie przednich (choć można nimi uzupełniać wszystkie zęby).

Od koron protetycznych różnią się tym, że przygotowanie zęba polega na zeszlifowaniu niewielkiej, przedniej części szkliwa, a nie, jak w przypadku koron, na opracowaniu zęba na całej jego powierzchni.

U młodych osób zaleca się stosowanie licówek zamiast koron protetycznych.

Dlaczego zakłada się licówki? - aby poprawić wygląd zęba, - aby przywrócić jego funkcje.

Na jakie zęby zakłada się licówki? - przebarwione, - z uszkodzonym brzegiem siecznym, - mające nieprawidłowy kształt, - wypełnione nieestetycznym materiałem, - które wyrosły w zamienionej kolejności (tzw. translokacja), - leczone kanałowo.

Przeciwwskazania: - niektóre wady zgryzu, - nawyk gryzienia paznokci lub przyrządów do pisania, - cienkie lub uszkodzone szkliwo, - bardzo zniszczony lub martwy ząb, - zbyt krótki ząb, - zła higiena jamy ustnej.

Etapy zakładania licówki: - wywiad z pacjentem, - badanie jamy ustnej, - przygotowanie zęba (szlifowanie), na którym ma być umieszczona licówka, - pobranie wycisku, - założenie licówki tymczasowej, - dobór barwy, - wykonanie licówki w gabinecie protetycznym, - przymierzenie licówki, - zacementowanie, - wizyty kontrolne.

Licówka może być wykonana z: - porcelany, - kompozytów.

Zalety licówek: - bardzo dobre efekty estetyczne (możliwość dopasowania pod każdym względem: kształtu, wielkości, koloru), - długi czas używania, - duża odporność na ścieranie, łamanie, - wymagana niewielka preparacja zęba, - możliwość wykonania kolejnych uzupełnień protetycznych, - możliwość stosowania u osób młodych.

Jeśli pacjent dba o higienę jamy ustnej, to licówka może wytrzymać nawet kilkanaście lat.

Wady licówek: - mała wytrzymałość przed zacementowaniem (duża możliwość uszkodzenia podczas przymierzania i zakładania), - kruchość, zwłaszcza podczas gryzienia twardych pokarmów, - trudności w doborze barwy, - brak możliwości naprawy, - wysoka cena licówek porcelanowych.

Jeśli licówka zostanie usunięta, to należy ją zastąpić innym uzupełnieniem protetycznym, gdyż oszlifowany ząb jest bardzo podatny na uszkodzenia i wygląda nieestetycznie.

Autor / Źródło: http://www.portaldentystyczny.pl/pacjent/estetyka/protetyka/art7.html#strona_2
Wszystkie zawarte na stronie materiały, mają charakter informacyjny, nie wyczerpują wszystkich zagadnień związanych z jednostkami chorobowymi i ich leczeniem. Nie mogą zastąpić konsultacji lekarskiej. W celu uzyskania pełnej informacji na temat poruszanych problemów należy skontaktować się z lekarzem.

Na początku wizyty pani Bożena pożaliła mi się, że podczas gryzienia twardych produktów dokucza jej ból, a przy myciu zębów zdarzają się krwawienia z dziąseł. Powiedziałam, że powodem tych dolegliwości może być np. nieodpowiednia szczoteczka lub pasta albo niewłaściwa metoda szczotkowania. Prowadzi to do odsłonięcia szyjek zębowych, czyli korzeni, a w konsekwencji do ich nadwrażliwości i bólu. Moje przypuszczenia sprawdziły się. Oprócz odsłoniętych szyjek zębowych, stwierdziłam obrzęk i zaczerwienienie dziąseł. Ich linia była też wyraźnie obniżona. Powiedziałam pacjentce, że dobrze zrobiła, zgłaszając się do mnie w porę, bo objawy te świadczą o początkach parodontozy.

– Jak to możliwe ? - zdziwiła się. - Przecież staram się dbać o zęby i regularnie myję rano i wieczorem.
–Niestety, to nie wystarczy – wyjaśniłam

. Jeśli myjemy zęby niedokładnie nie usuwamy do końca płytki bakteryjnej. Ten bezbarwny miękki nalot osadza się w sposób naturalny. Zawiera składniki śliny, resztek pokarmowych i mnóstwo bakterii. Gromadzi się zwłaszcza przy dziąsłach i już po 2-3 dniach ulega mineralizacji, czyli utwardzaniu. W ten sposób powstaje kamień nazębny, który drażni dziąsła i powoduje ich stan zapalny. Jeżeli odkładający się w kieszonkach dziąsłowych kamień nie jest regularnie usuwany, dochodzi do zaniku kości utrzymującej ząb. Dlatego objawem postępującej choroby jest rozchwianie zębów zwłaszcza przednich. Poza tym trudniej z nich usunąć płytkę, więc szybciej gromadzi się tam kamień.

– Czy parodontozę można wyleczyć ? - zapytała pani Bożena.
– Niestety nie. Jest to choroba nieodwracalna, jej objawów nie da się cofnąć. Można ją jednak zatrzymać, nie dopuszczając do dalszego rozwoju. I koniecznie należy to robić, bo nieleczona parodontoza prowadzi do utraty zębów – często zdrowych, nietkniętych nawet próchnicą!
– Jak w takim razie wygląda leczenie ? - chciała wiedzieć moja Pacjentka.

Podstawą jest oczyszczanie zębów z kamienia i osadu u dentysty lub higienistki stomatologicznej.
Zabezpiecza się je też specjalnymi preparatami z fluorem lub chlorheksydyną.

W zależności od stanu dziąseł i zębów, stosuje się je w różnych formach, np. pianki, żelu lub lakieru.

Po zabiegu zęby powinny być wypolerowane, tak aby zminimalizować proces odkładania się płytki. Takie zabiegi przeprowadza się do sześciu razy w roku. Zależy od stopnia zaawansowania choroby oraz indywidualnych wskazań lekarza bądź higienistki.

– Mam wątpliwości, czy usunięcie kamienia nie powoduje jeszcze większego rozchwiania zębów ? - przestraszyła się pani Bożena.

– Po zabiegu może to tak wyglądać, bo dopóki na zębach zalega obfity kamień, pacjent nie widzi nawet, że straciły stabilność. Nie znaczy to jednak, że kamienia nie należy usuwać – pozostawiony niszczy korzenie i tkankę wokół nich. To prosta droga do utraty zębów.

– A co się dzieje, gdy zęby już ledwie się trzymają ? Czy wystarczą same zabiegi higieniczne ? - dopytywała się pacjentka.

– Nie. Czasami zęby są już na tyle rozchwiane, że trzeba stabilizować je specjalnymi szynami w formie drucików lub paseczków z włókna szklanego. Podkleja się je od strony języka – są więc niwidoczne z zewnątrz. Taką szynę można wymieniać, ale nosić trzeba już ją zawsze.

W trudniejszych przypadkach wskazana jest pomoc periodontologa.

Może on zastosować różne metody leczenia, m.in.odtwarzanie zniszczonych tkanek za pomocą wszczepialnych błon zaporowych lub wszczepów kostnych. W efekcie powstaje nowa tkanka, która jest kopią starej i może pełnić jej funkcje, czyli przyczepia ząb do kości. Stopień zaawansowania choroby ocenia się za pomocą parodontometru albo zdjęcia rentgenowskiego wszystkich zębów, czyli pantomogramu.

Autor / Źródło: "rewia" Lipiec 2011 z udziałem lic. hig. stom. Joanny Wyszyńskiej
Wszystkie zawarte na stronie materiały, mają charakter informacyjny, nie wyczerpują wszystkich zagadnień związanych z jednostkami chorobowymi i ich leczeniem. Nie mogą zastąpić konsultacji lekarskiej. W celu uzyskania pełnej informacji na temat poruszanych problemów należy skontaktować się z lekarzem.

Jeżeli cierpicie z powodu nieestetycznych szpar między przednimi zębami, przebarwień zębów, nieładnego i nierównego ich ustawienia lub dużej ilości wypełnień - możecie wykorzystać najlepszą i najnowocześniejszą metodę ich poprawy za pomocą porcelanowych nakładek.

Co to jest licówka ceramiczna?
Licówki ceramiczne są cienkimi, ceramicznymi płytkami, które przykleja się na przednią powierzchnię zębów. Podczas zwyczajnego zabiegu przykleja się sześć (lub więcej) licówek na siekacze i kły szczęki górnej i dolnej. Do wykonania licówki ceramicznej u pacjenta posiadającego zdrowe uzębienie, wystarczą zwykle dwie wizyty. Zabieg przeprowadzany jest w miejscowym znieczuleniu. Lekarz lekko oszlifuje ząb a następnie robi jego odcisk. Podczas kolejnej wizyty gotową licówkę umocowuje się na zębie.

Czy jesteś odpowiednim kandydatem do wykonania u Ciebie licówki ceramicznych?
Dzięki licówkom ceramicznym możesz pozbyć się nieestetycznych szpar między zębami, przebarwień czy innych zniekształceń w budowie przednich zębów. Licówki stanowią estetyczne rozwiązanie w przypadku wielu uszkodzeń zębów, np. złamań, erozji szkliwa lub wielu wypełnień (plomb) przednich zębów. Jeżeli któryś z tych problemów dotyczy Ciebie, to jesteś dobrym kandydatem do założenia licówek ceramicznych. Założenie licówek wykluczają choroby dziąseł, np. nieleczona paradontoza. Najpierw należy ją wyleczyć i dopiero wówczas można zastosować licówki. Jeżeli Twoje zęby są bardzo zniszczone (dużo wypełnień, plomb, uszkodzone szkliwo), wtedy lepiej zastosować koronki ceramiczne.

Przed wykonaniem
Podczas pierwszej konsultacji porozmawiasz z lekarzem na temat tego, jaki wygląd zębów chcesz uzyskać. Ważne jest aby dobrze zrozumiał to, w czym Ty widzisz największy problem. Następnie wspólnie wybierzecie najbardziej odpowiedni dla Ciebie kolor i odcień licówek. Przed zabiegiem lekarz na pewno zapyta a Twój ogólny stan zdrowia, przede wszystkim o uczulenia na niektóre leki lub środki znieczulające, jak np. Mezocainum, Lidocainum, itp.

Znieczulenie
Założenie licówek przeprowadza się bardzo ostrożnie i jest praktycznie bezbolesne. Delikatne oszlifowanie płytki nazębnej i przyklejenie licówek wykonywane jest w znieczuleniu miejscowym, co zabezpiecza przed odczuwaniem bólu.

Przebieg procesu wykonania licówek ceramicznych
Jeżeli masz zdrowe uzębienie to założenie licówek ceramicznych zostanie przeprowadzone podczas dwóch wizyt u stomatologa. Podczas pierwszej lekarz oszlifuje przednią część zębów (o maks. 0,4mm) i pobierze odcisk zęba. Następnie odcisk wysyłany jest do gabinetu protetycznego, w którym według wzoru zostaną wykonane licówki. Czas oczekiwania to średnio 10 dni, w czasie których możesz korzystać z licówek tymczasowych, wykonanych przeważnie z kompozytu (materiału, z którego się wyrabia „białe plomby”). Podczas drugiej wizyty następuje przymiarka przygotowanych licówek i jeśli nie ma żadnych problemów z ich funkcją czy wyglądem, lekarz przystępuje do umocowania ich na stałe. Po przyklejeniu licówek są jeszcze dodatkowo oszlifowane, tak aby uzyskać ich doskonały wygląd. Nowoczesna technologia (urządzenie CEREC) umożliwia przeprowadzenie całego procesu założenia licówek już podczas jednej wizyty, w trakcie której przygotowuje się elektryczny odcisk zębów, wymodelowanie licówek w komputerze oraz ich wyrobienie i założenie pacjentowi.

Po zabiegu
Lekarz Ci udzieli wszystkich niezbędnych informacji dotyczących pielęgnacji licówek ceramicznych. Podstawową zasadą jest dokładna higiena jamy ustnej, podczas której zostaje usunięty wszelki osad nazębny. Dokładnej higieny jamy ustnej nauczy Cię lekarz albo pielęgniarka. Należy zachować szczególną ostrożność przy spożywaniu bardzo twardych kawałków jedzenia.

Jak trwałe są licówki ceramiczne?
W dzisiejszych czasach stomatologia estetyczna dysponuje licówkami ceramicznymi o bardzo długim okresie trwałości, gdzie ryzyko ich odpadnięcia jest minimalne a barwa nie zmienia się wraz z upływem czasu. Trwałość licówek ceramicznych jest także uzależniona od pielęgnacji zębów i dziąseł, od jakości własnego uzębienia i od sposobu w jaki dba się o założone licówki ceramiczne.

Autor / Źródło: http://www.lekarze-online.tv/stomatologia/zabiegi/poprawa-estetyki-uzebienia
Wszystkie zawarte na stronie materiały, mają charakter informacyjny, nie wyczerpują wszystkich zagadnień związanych z jednostkami chorobowymi i ich leczeniem. Nie mogą zastąpić konsultacji lekarskiej. W celu uzyskania pełnej informacji na temat poruszanych problemów należy skontaktować się z lekarzem.