Pedodoncja

​Ze względu na nieufność i strach przed wizytą, naszych najmłodszych pacjentów otaczamy specjalną troską starając się w ten sposób wykształcić w nich pozytywne nastawienie do stomatologa. Będzie to przynosiło korzyści w całym ich dalszym życiu. Bardzo ważne jest, aby zęby mleczne pozostały zdrowe lub wyleczone do momentu naturalnej wymiany uzębienia. Ich przedwczesne usunięcie (np. na skutek zaawansowanej próchnicy) może spowodować zaburzenia wzrostu kości szczęki i spowodować brak miejsca na pojawiające się zęby stałe. Pociąga to za sobą konieczność dalszego długotrwałego leczenia ortodontycznego. Także procesy zapalne toczące się w korzeniu zęba mlecznego, nie są bez znaczenia dla rozwoju zębów stałych. Zawiązki tych ostatnich znajdują się w okolicy korzeni zębów mlecznych i w wyniku stanu zapalnego może dojść do poważnych zaburzeń w ich rozwoju.

Zabieg lakowania jest od kilku lat rutynowym zabiegiem profilaktycznym. Dotyczy zębów przedtrzonowych i trzonowych, gdyż budowa anatomiczna powierzchni zgryzowych tych zębów ze względu na obecność głębokich szczelin i bruzd sprzyja zaleganiu bakterii, które kolonizują bruzdę już w momencie wyrzynania zęba.Zabieg lakowania jest całkowicie bezbolesny. Lekarz stomatolog przed lakowaniem oczyszcza ząb ze wszystkich osadów, a następnie wprowadza delikatnie lak do wnętrza bruzdy.

!!!! Lakowanie pierwszych zębów powinno się wykonać możliwie wcześnie, w okresie pierwszych 6 miesięcy po wyrżnięciu się zęba.

Zabieg lakierowania wykonuje lekarz stomatolog stosując do tego fluor o wysokim stężeniu. Przed aplikacją lakieru dokładnie oczyszcza zęby i na suche powierzchnie aplikatorem nakłada preparat. Z reguły lakier twardnieje w środowisku jamy ustnej tworząc przezroczystą błonkę. Zaletą lakierów fluorkowych jest długie utrzymywanie się na powierzchni zęba i długotrwałe uwalnianie fluoru.
Zabieg lakierowania zaleca się wykonywać 2 razy w roku, a przy większej skłonności do próchnicy, wykonuje się go częściej - co 3 miesiące.

Mechanizm przeciwpróchnicowy fluoryzacji polega na wzmacnianiu zewnętrznej warstwy zęba - szkliwa. Na skutek wchodzenia jonów fluoru w reakcje z apatytami szkliwa (główny budulec szkliwa) zwiększa się odporność na działanie kwasów. Jednocześnie fluor hamuje metabolizm komórek bakterii znajdujących się na płytce nazębnej.